اندر حکایات گزارشگران صدا وسیما

آورده اند که در روزگاران عهد عتیق یکی بود یکی نبود غیر از خدا همه بودند و خبری از خدا نبود.نه که نبود ؛نه؛فراموش شده بود.صدا و سیمایی بود و گزارشگرنماهایی از جنس عقده و ناجوانمردی که در قاموس آنها چیزی به نام احترام به مخاطب جایی نداشت.
یکی از آنها را نام مردک بود که در عقده داری و بد پیله بازی برای خودش یلی بود.القصه، اندر تواناییهای گزارشگرنمای قصه ما همین بس که خودش یک تنه حال چند میلیون جمعیت را میگرفت بدون اینکه ککش هم بگزد و جالب است بدانید خیرندیده چنان تابلو و بدون هیچ ظرافتی از تیم یا شخص خاصی طرفداری میکرد که هرکس نمیدانست فکر میکرد وی پسر خاله نوه عمه ایشان است و چشمتان روز بد نبیند که اگر جناب مردک با کسی چپ می افتاد که دیگر هیچ و چنان بیچاره را آماج حملات بی رحمانه خود قرار میداد که گمان میکردی ارثیه آبا و اجدادی وی را به غارت برده است و از ابتدای گزارشش تا سوت پایان بازی هر بار که چهره بخت برگشته را میدید وی را مورد الطاف بی پایان خود قرار داده و تا شخصیتش را با خاک یکسان نمی کرد دست بردار نبود و اصلا هم ذره ای برایش مهم نبود که این بیچاره ای که دارد چوب حراج به شخصیتش میزند میلیونها هوادار دارد که با این حرف های غیر مسئولانه او خونشان به جوش آمده و هر بد و بیراهی که به دهانشان بیاید نصیبش میکنند . ...